دلنوشته فرمانده‌کل ارتش برای آرتین

«کاش من به‌جای پدر، مادر و برادرت به خون غلطیده بودم و تو اکنون تنها و داغدار نبودی!

پسرم آرتین؛ اگرچه قلبم آزرده دلتنگی توست، اما کاش زخم‌های دل تو، روی سینه‌ام انباشته می‌شد و تو را غصه‌دار و دلتنگ پدر، مادر و برادرت نمی‌دیدم.

فرزند عزیزم، انسان‌نمایی که تو را داغدار کرد، حیوان دست‌آموزی است که ساخت آمریکا، رژیم صهیونیستی و تفکر رژیم سعودی است، اما سرباز ایرانی دندان می‌فشارد و صبوری می‌کند تا در زمان خود به‌اذن رهبر و فرمانده‌اش طومارشان را در هم بپیچد.

کاش پیامت را همه می‌شنیدند، آن‌هایی که به‌بهانه‌ای، ناخواسته یا نادانسته، قدرت دفاعی و امنیتی کشور را تضعیف و مشغول کردند و فرصت جولان به عروسک‌های دست‌آموز دادند تا حرم و حریم را به گلوله ببندند.

کاش می‌شنیدند صدای بچه‌هایی که یتیم شدند. کاش می‌شنیدند صدای زن‌هایی که بی‌سرپرست شدند. کاش می‌شنیدند صدای پدران و مادران به داغ فرزند نشسته و صدای ضجه برادر و خواهر ازدست‌داده‌ها را و… کاش می‌شنیدند.»

پایان گزارش/